Gisteren, 10 juni 2018 was het dan zo ver, de triathlon in Terheijden. Om 11:30 uur ging ik van start voor 1km zwemmen, 40km fietsen en 10km lopen. Het was mijn eerste wedstrijd in deze afstand. Afgelopen 2 jaar heb ik voornamelijk sprint afstanden gedaan en vorige maand in België deed ik een langere afstand. Door die wedstrijd in België was ik ook niet zo zenuwachtig voor de wedstrijd, wat ik normaal wel heb. Ik had er zin in en wilde er gewoon een leuke wedstrijd van maken. Kijk je mee naar mijn raceverslag triathlon Terheijden 2018?

Terheijden is een thuis wedstrijdje, net boven ten noorden van Breda ging we het water in. De temperatuur van het water was ruim 23 graden en dat betekende zwemmen zonder wetsuit. Ik weet dat er mensen zijn die dat vreselijk vinden, zelf vind ik het eigenlijk niet zo’n probleem. Het zorgt ervoor dat je meer bewegingsvrijheid hebt en dat je wissel ook sneller gaat. Van het verschil in drijfvermogen merk ik eerlijk gezegd niet zo heel veel. De eerste meters zijn altijd een beetje inkomen. Opzoek naar ruimte en ritme. Na 150-200m had ik het idee dat ik er lekker in zat. 1 2 3 adem, 1 2 3 adem, 1 2 3 adem. Na 500m draaide ik rond de boei en zag ik dat de allersnelste mannen al weg waren. Een handje vol zwemmers lag nog voor me binnen handbereik, de rest had ik achter me gelaten. Die laatste 500m zwom ik heerlijk door, ik kon versnellen zonder al te veel moeite. Ik haalde nog wat mensen in en hoorde dat ik als 4e vrouw het water was uitgekomen.

Ik wisselde snel, badmuts af fietshelm op en was weg. De eerste minuut of de fiets was ik nog wat duizelig. Dit heb ik altijd na het zwemmen maar meestal zakt dit in de tijd dat ik wissel. Zo’n korte wissel zorgde er voor dat dat gevoel nog niet helemaal weg was. Ik schoof mijn voeten in mijn schoenen en kon beginnen. Al vrij snel merkte ik dat de wind behoorlijk stevig waaide. Het eerste stuk was hij van schuin voor tegen en dat was pittig. Door de adrenaline van de wissel, de duizeligheid en het gehaast zat mijn hartslag en ademhaling behoorlijk hoog. Ik probeerde rustig te gaan liggen op mijn fiets, door te trappen en alles weer een beetje rustig te krijgen. Dit lukte aardig en na een aantal kilometer kwamen er ook wat stukjes wind mee. Ik ging lekker vooruit en ook op de volgende stukken wind tegen kon ik het tempo redelijk hoog houden. Het ging niet uitmuntend, maar zeker beter dan de afgelopen keren. Die 40km was voorbij voor ik het doorhad. Helaas was het me niet gelukt naar nummer 3 toe te fietsen, in plaats daarvan waren er toch enkele vrouwen die me hadden ingehaald.

Na de tweede wissel kon het lopen beginnen. Ik had op de fiets genoeg gedronken en had niet echt last van de warmte gehad. Tijdens het lopen veranderde dat vrijwel direct. Na 500m was ik al bevangen door de warmte en moest ik mijn best doen niet te gaan hyperventileren (ook een beetje de schuld van mijn longen en de pollen). Op die manier ging het eigenlijk 10km door. De benen waren niet heel moe, het was niet dat gevoel van inkomen na de wissel, het was gewoon het gebrek aan zuurstof. Ieder bekertje water heb ik aangepakt, onder iedere sproeier ben ik doorgelopen maar het mocht niet baten. Het was een lange lijdensweg en ik werd door iedereen ingehaald. Ik kon geen tempo maken en was aan het wachten tot de finish in zicht zou komen.

Toen de finsh daar eindelijk was kon in eigenlijk nog niet eens echt blij zijn. Ik ben in de schaduw gaan staan en was even van de wereld. Er waren tuinslangen opgehangen als douche en hier ben ik onder gaan staan, wat voelde dat koude water heerlijk. Een berg bekertjes water en sinaasappel partjes later was ik weer aanspreekbaar. Mijn benen waren niet eens zo moe, maar mijn hele lichaam voelde raar. Ik had flink veel hoofdpijn en die zou de hele dag ook niet meer weg gaan.

Wat begon als een hele fijne wedstrijd eindigde compleet tegenovergesteld. Enerzijds ben ik blij met de vorm verbetering in die ik aan het begin van de wedstrijd voelde maar anderzijds natuurlijk helemaal niet blij met de afloop van de wedstrijd. Over 4 weken gaan we weer in de herkansing.

Benieuwd naar welke uitdagingen ik nog meer aanga? Via instagram houdt ik je dagelijks op de hoogte.

p.s. Helaas heb ik nog geen foto’s van gisteren terug kunnen vinden. Alle foto’s in dit bericht zijn daarom oude foto’s.