Bij gebrek aan echte races deed ik hierbij mijn raceverslag van de corona triathlon met je. Want ondanks dat alle evenementen voorlopig zijn geannuleerd zit ik natuurlijk niet stil. Kijk je mee naar mijn solo corona triathlon?

Zondag 24 mei stond al vanaf eind vorig jaar in mijn agenda, de start van het triathlon seizoen. Net zoals vorig jaar en het jaar daarvoor zou ik ook dit jaar weer naar Bilzen vertrekken. Tot nu toe was dat steeds een beetje beter verlopen dus eigenlijk had ik er heel erg veel zin in dit jaar. De donderdag daarop (28 mei) zou ik vervolgens naar Slowakije vertrekken voor de Challenge Championships. Het was natuurlijk al even duidelijk dat dit niet door zou gaan en ik besloot rustig door te trainen. Deze maand zou er nog geen piekmoment liggen, maar een wedstrijdje voor de lol kan natuurlijk altijd. Zo gezegd zo gedaan en ik besloot deel te nemen aan de corona triathlon. Een triathlon die je solo uitvoert in je eigen omgeving, met je eigen route en je eigen tijdslimiet. De opbrengsten gaan naar de voedselbank. Wat mij betreft een top concept!

Dus ik vertrok zondag vanuit huis met al mijn spullen naar de Galderse meren. Na een aantal keer buiten zwemmen wist ik dat dat prima te doen moest zijn. Rond de auto op de parkeerplaats creëerde ik een ‘wisselzone’. Het zwemmen ging behoorlijk moeizaam. Ik vertrok met 500 meter tegen stroming in en mijn armen voelde dat flink, het moge duidelijk zijn dat ik nog niet helemaal gewend bent om weer door te zwemmen. Ik vond het lastig om te focussen en was in mijn hoofd met van alles bezig. Ik miste het wedstrijdgevoel en vroeg me af of dit eigenlijk wel zo’n tof idee was. Vervolgens mocht ik 500 meter met stroming mee terug zwemmen. Het ging zo moeizaam dat ik eigenlijk niet door had dat ik stroming mee ging, ik was nog steeds vol tegen het water aan het inpaddelen. De blijdschap was groot toen ik het water uit kon. Mijn fiets stond klaar en bij het rennen naar de ‘wisselpost’ kwam het wedstrijd gevoel opzetten. De adrenaline steeg en ik kreeg steeds meer zin om hard door te gaan.

Na een behoorlijk onhandige wissel (zie video hieronder) kon ik de fiets op. Zodra ik weg was begon het te regenen. In mum van tijd was het hele wegdek nat. Hard fietsen op een gladde weg waar ook verkeer rijdt bleek niet helemaal ideaal. Ik voelde me best goed en wilde hard, maar ik merkte ook dat ik op zoveel dingen moest letten dat het niet helemaal ging. Dit resulteerde in een aardig fietsonderdeel met nog redelijk frisse benen. Ook wissel twee was niet best. Ik miste mijn triathlon fietsschoenen en hardloopschoenen met snelveters, koude en natte vingers maakte het er niet echt beter op.

Eindelijk kon ik weg voor het laatste onderdeel, 10 km naar huis lopen. Mentaal gezien was het erg fijn dat ik naar huis kon lopen (de auto met spullen werd voor mij naar huis gereden). Geen rondjes meer maar gewoon naar huis. Ik voelde me vrij goed en draaide het gas dus ook maar open. Ik ga echt geen idee hoe het vormtechnisch was en hoe hard ik zou kunnen lopen over 10 km. Uiteindelijk bleek dat erg lekker te gaan. De laatste drie kilometer werden zwaarder maar ik verloor bijna geen tijd, mijn benen konden door. Dit voelde al een heel stuk beter dan tijdens mijn laatste zwemloop.

Ik ben blij om te merken dat het weer een stuk beter gaat dan enkele maanden geleden. Voorlopig zijn er nog geen echte wedstrijden maar dit was toch wel heel erg leuk en ga ik komende zomer dan ook zeker nog een keertje doen.

Meer over deze dag kun je zien in onderstaande video:

Meer zien over mijn trainingen? Via Instagram houdt ik je dagelijks op de hoogte. Je kunt je hier volgen.