Why do I run?

• De natuur die je ieder seizoen ziet veranderen
• De wind die door je haar waait, soms wat te hard
• De endorfines die door je lichaam razen, hallo runners high
• Een leeg hoofd, of juist een bomvol hoofd met allerlei nieuwe ideeën tijdens een rustig rondje
• De momenten waarop je beseft dat je bent gegroeid
• Het voldane gevoel na een afmattende intervaltraining
• Kriebels voor wedstrijden die steeds weer opnieuw door je buik fladderen
• Je eigen richting en je eigen weg bepalen
• Het kan altijd en overal
• Het ‘bad ass’ gevoel wanneer je door de regen rent
• Het is een ontdekkingstocht, letterlijk door nieuwe wegen te verkennen maar ook figuurlijk, een ontdekkingstocht met jezelf

Hoe ik van hardloop-hater naar hardloop-liefhebber ging

Je ziet het, er zijn voor mij een heleboel redenen waarom hardlopen zo fijn is. Maar dat is echt niet altijd zo geweest. In tegendeel, er was een tijd dat ik een hekel had aan hardlopen. Had je mij 5 jaar geleden verteld dat ik een marathon zou lopen had ik je niet geloofd. Als jong meisje begon ik ooit wel bij een atletiek vereniging. Ik vond het leuk, maar kwam er al snel achter dat de korte explosieve onderdelen niet mijn ding waren. De 1 kilometer loop (de langste afstand voor die leeftijd), ging me een stuk beter af maar ik vond het ook vooral erg vermoeiend. Ik besloot te gaan voetballen en zwaaide de atletiekvereniging uit. Op mijn 12e werd ik geopereerd aan mij knie. 6 weken liep ik vervolgens met een gespalkt been en in de weken daarna mocht deze er alleen ‘s avonds even af om mijn been te bewegen. Er volgde een revalidatie waarin ik opnieuw moest leren lopen. Uiteindelijk stond hardlopen ook op het programma. Ik ben denk ik thuis welgeteld drie keer vertrokken voor een rondje. 1 minuut hardlopen – 1 minuut wandelen. Ik vond het VRE-SE-LIJK! Ik miste de kracht in mijn been en conditioneel ging het ook voor geen meter. Vanaf toen had ik een hekel aan hardlopen. Tijdens mijn studie ging ik met het openbaar vervoer naar school en van een sprintje naar de trein had ik vervolgens 4 dagen spierpijn in mijn schenen.

Conditioneel bleef ik bezig. Synchroonzwemmen kon ik na mijn operatie weer wel oppakken en uiteindelijk besloot ik ook te gaan wielrennen. Twee sporten die behoorlijk ‘low impact’ zijn voor je lichaam. In 2015 vertrok ik voor 6 maanden naar Australië. Mijn racefiets kon ik daar natuurlijk niet mee naar toe nemen en dus besloot ik dat ik toch maar weer eens een nieuwe poging tot hardlopen moest gaan doen, dat kon immers altijd en overal. Die eerste paar keren kon ik het nog niet echt waarderen. Zelfs die minuut hardlopen minuut wandelen vond ik zwaar, ondanks dat mijn conditie toch best aardig was. Uiteindelijk lukte het me om daar 4 km achter elkaar te lopen. Mijn spieren moesten nog steeds wennen aan de hoeveelheid impact, maar na dat eerste 4 km rondje begon ik toch wel echt die waardering voor hardlopen te krijgen.

In 2016 wilde ik voor een 1/8e triathlon gaan en daarbij was 5 km hardlopen een vereiste. Ik liep steeds makkelijker, verder en harder. Voor het eerst begon ik ook uit te kijken naar mijn hardlooptrainingen. Ik ging weer naar de atletiekvereniging en liep rondjes op de baan. Toch ontstond de echte echte liefde voor lopen pas in 2018-2019. Ik trainde toen voor mijn eerste hele ironman en maakte meer loopkilometers dan ooit. En hoe vaker ik ging, hoe meer ik van lopen begon te houden. Inmiddels kijk ik net zo uit naar een looptraining als naar een zwem- of fietstraining. Ik finishte die hele ironman, wie had ooit gedacht dat ik 42 km zou lopen?! Ik in ieder geval niet. Maar de liefde voor lopen is zo sterk geworden, dat ik mezelf niet meer mee zie stoppen. Waarom? Om bovenstaande redenen en het feit dat hardlopen misschien wel echt een verslaving kan worden.

Why do you run? 

*Deze blog is in samenwerking geschreven met Garmin ter ere van de Garmin Forerunner horloges.  Deel jouw #whywerun moment via social media.