Ik zie mezelf als duursporter, altijd geweest. Ik heb ‘vroeger’ ook wel aan spelsporten gedaan, maar mijn echte talenten lagen er niet. Heel explosief en krachtig was ik nooit, maar misschien komt dat er ook wel omdat ik mezelf er nooit in heb geprobeerd te ontwikkelen, mijn interesses lager er niet. De laatste twee jaar merkte ik echter dat ik steeds meer spiermassa kreeg en dat ik steeds sterker werd. Niet door krachttraining, ik stond maar sporadisch in de sportschool en focuste me daar vooral op stabiliteit en coördinatie. Nee, ik werd nu steeds steker door de uren die aan duursport bestede in combinatie met de juiste voeding en voldoende rust. Voor mijn Ironman trainingen ging ik van een tot af en toe twee keer zwemmen per week naar standaard drie keer per week, en mijn bovenlichaam veranderde. De combinatie van nog meer hardlopen en fietsen zorgde voor extra ontwikkeling in mijn benen. En nee, ik wil absoluut niet zeggen dat ik een gespierde fitness vrouw ben, maar ik ontdekte wel dat mijn lichaam zich blijkbaar best goed kan aanpassen aan de taak die het heeft. Met het gebrek aan triathlons afgelopen jaar bekroop me rond de zomer het idee om te kijken of ik aan een bikini wedstrijd mee kon doen. Gewoon om eens te ervaren hoe dat is en een nieuwe uitdaging aan te gaan. Dat gevoel was ik eigenlijk ook al wel weer heel snel kwijt, ik vond het te extreem. Hoewel het fysiek misschien had gekund, voelde ik dat het mentaal niet bij me paste. Een nieuw idee was geboren, een fitness fotoshoot. Hoe deze periode ging, wat ik heb gedaan en wat ik heb geleerd van mijn fitness fotoshoot vertel ik je in deze blog.

Alle onderstaande foto’s komen van Jeroen de Beer fotografie. Ik heb de foto’s moeten verkleinen voor ik ze hier op mijn website kon zetten. Hierdoor is het mogelijk dat de kwaliteit wat achteruit is gegaan. Dit ligt dus absoluut niet aan de foto’s van Jeroen. 

 

Wat ik heb geleerd van mijn fitness fotoshoot:

1. Fitness is echt een (keiharde) sport en het draait niet alleen om uiterlijk.

Ik heb verschillende krachtsporters mogen ontmoeten. Mensen die het gewoon heel erg leuk vinden om op kracht te trainen en daar de uitdaging in zien zoals ik dat in duursport zie, mensen die krachttraining doen voor hun gezondheid, mensen die krachttraining doen voor hun uiterlijk en sporters die krachttraining doen als sport. Het gaat daarbij niet hoofdzakelijk om het uiterlijk, lang niet alle atleten vinden zichzelf op hun mooist voor een wedstrijd, maar het gaat om het verleggen van grenzen en kijken hoe ver je je lichaam kunt pushen. En dat is precies wat ik als triatleet ook doe. Steeds iets meer gewicht kunnen tillen geeft hetzelfde gevoel als steeds een kilometer verder kunnen rennen, en daar heeft uiterlijk niets mee te maken.

2. Een energietekort is moeilijk als je niet heel erg actief bent (en dat niet gewend bent).

Ik heb ervaren hoe het is om in een energietekort te zijn als je niet zoveel energie verbruikt. Een uurtje krachttraining verbrand toch wel een stuk minder calorieën dan een koppeltraining van 3-4 uur. Daardoor moet je ineens veel slimmer gaan kiezen wat je wanneer gaat eten. Terwijl dat met van die lange trainingen vaak minder een probleem wordt. Gedurende het seizoen verlies ik vaak heel erg langzaam het kleine beetje gewicht dat ik er in de winter heb bijgekregen. Als de trainingen langer en frequenter worden dan lukt soms niet meer om al die energie aan te eten waardoor er vanzelf een klein energie tekort ontstaat. Nu was dat niet het geval en als coach was het wel goed om dat weer eens te ervaren.

3. Je hebt geduld nodig

Nog een goede om als coach weer eens te ervaren, geduldig zijn. Ik weet dat mensen vaak ongeduldig zijn en snel resultaat willen zien. Toch had ik de neiging zelf ook in deze valkuil te stappen. Als je hard je best doet met zoals als dit heb je de neiging om iedere dag in de spiegel te gaan staren om te zien of er al wat gebeurd. We weten allemaal dat het zo niet werkt, dus dit was een goede reminder.

 

4. Het kan verantwoord voor je vrouwelijke lijf, maar het is moeilijk.

Ik heb gemerkt dat door rekening te houden met mijn cyclus en niet te snel te veel te willen de boel nog steeds regelmatig is. Het verliezen van je menstruatie door een te groot energie tekort komt zeer regelmatig voor bij fitness atleten en ik ben blij dat ik dit op een voor mij verantwoorde manier heb kunnen doen. Voor mij was dit wel een reden om te stoppen op het punt waar ik op de foto’s was. Een vrouw op een fitness podium heeft uiteraard nog een vetpercentage dat een stuk lager is, maar ik voelde dat ik daar niet meer op een verantwoorde manier zou kunnen komen.

5. Krachttraining is ook gewoon heel erg leuk.

Ik heb zes weken lang (na mijn triathlon in Maastricht), vier keer in de week in de sportschool geweest. Natuurlijk is dat niet genoeg om echt spiermassa extra op te bouwen, maar ik heb wel gemerkt dat ik krachttraining ook gewoon heel erg leuk vind. Jezelf uitdagen en pijn doen bevallen mij. Als die endorfine begint te stromen wil ik blijven gaan. Ik vind het een leuke afwisseling, maar geen vervanging. Buiten sporten doet toch iets extra’s met me. Komende winter zal ik twee keer in de week in de sportschool blijven en richting het seizoen één keer in de week als onderhoud.

6. Het is veel persoonlijker en dat is eng en onzeker.

Als ik een hardlooptraining niet zo goed gaat dan trek ik me dat niet persoonlijk aan, bij iets als dit deed ik dat veel meer. Het is een ander soort spanning als voor een wedstrijd, het is veel kwetsbaarder. Ik was nu niet onzeker over mijn prestatie, ik was veel meer onzeker over mezelf. Ik kan me voorstellen dat dit iets is waar je mee leert omgaan als je verder gaat in bikini fitness of met een jurysport, maar voor nu was ik vooral nog een hele strenge jury voor mezelf.

Mocht je nog vragen hebben, of me je ervaring met sport willen vertellen kan dat hieronder in de comments of via Instagram.